سرور باطنی

 بشر خواسته یا ناخواسته در مسیر کمال جاری است و به سوی کمال پیش می رود. کلیه ی انتخابها، هدف گذاری ها، امیال و طلبهایش در پی یافتن حقیقت، وصل به آن و سرور باطنی ناشی از آن بوده است. از سوی دیگر تمام تلخی، ناکامی، شکست، یاس و فرو ریختنهایش (در هر منظر و پوشش و به هر دلیل و بهانه ای) برخاسته از آن سرور باطنی است. انسان حتی در التذاذی که به چشمی برتر، حقیر و ناچیز می آید، به جستجوی آن سرور – آن خاطره ی دیرینه از آن وصل الهی – است که در فطرت او یادگار مانده است. از این روست که او عشق را آشناترین و پر جذبه ترین خواسته ی خود می یابد (که عشق ترجمان ملموس حقیقت برای اوست.)

پاراما هانزا یوگاناندا - زندگی نامه یک یوگی