اضطراب تنهایی

اروین یالوم روانشناس وجود گرا می گوید:
برای ارتباط سالم با دیگری ، باید اول با خود ارتباط برقرار کنیم. اگر ما نتوانیم با تنهایی خود روبرو شویم ، به سادگی از دیگران به عنوان سپری در برابر انزوا و تنهایی خویش خواهیم ساخت.

----

هستی آدمی فقط به او اعطا نشده ، بلکه از او مطالبه نیز شده است. او در برابرش مسئول است ؛ به عبارت دیگر ، اگر مورد سوال قرار گیرد ناگزیر است پاسخ دهد از خود چه ساخته است. آنکه از او می پرسد ، قاضی اش یعنی خویشتن خویش اوست. این وضعیت اضطرابی می آفریند که اصطلاح نسبی آن اضطراب گناه و اضطراب مطلق آن، اضطراب خودطردگری یا خودنکوهش گری ست. از انسان خواسته شده از خود چیزی بسازد که قرار است بشود و سرنوشت خویش را محقق گرداند. در عمل خوداعتراف گری اخلاقی، انسان می کوشد سرنوشتش را محقق کند و بالقوه گی هایش را به عمل در آورد .

پل تیلیش ( کتاب روان درمانی اگزیستانسیال )

احساس تنهایی برای رفاقت یا همراهی مضر نیست....
چرا که رفاقت تنها زمانی شکوفا می شود که هر یک از دو طرف فردیتش را به خاطر داشته باشد . اگر ما نتوانیم بودن با خودمان را تحمل کنیم ، چگونه می توانیم از دیگران انتظار داشته باشیم که این کار را برای ما انجام دهند. در واقع ، ظرفیت بودن با خودمان همان گونه که هستیم ( محدود ، دارای عیب و نقص و عمیقا دچار اشکال ) نه تنها " علاجی" برای احساس تنهایی ما خواهد بود ، بلکه موهبتی پنهان برای دیگران است.
جیمز هالیس _ یافتن معنا در نیمه دوم عمر :rose::rose:

نیم نگاهی به روابطمان گویای این نکته است که آیا روابطمان بر حسب نیازهایمان است یا خیر؟ و اینکه تا چه اندازه برای حفظ آن (روابطمان) هویت، سرزندگی، آرامش، احترام و از همه مهمتر خود وجودمان را فنا می کنیم.
زمانی میتوان یک رابطه سالم و درست را در آغوش کشید که در ابتدا خود را شناخته و به استقلال، احترام، و دوست داشتن خود دست یابیم .
در این شرایط است که می توانیم بهترین روابط و لذت بخش ترین لحظات را برای خودمان رقم بزنیم چون فقط بدلیل رفع نیاز وارد رابطه نشده ایم. و البته ناگفته نماند که در این روابط نیازهایمان نیز به بهترین شکل برطرف خواهد شد.

هیچکس قطعه گمشده کسی نیست به جای اینکه بنشینی و منتظر باشی تا کسی پیدا شود و تو را کامل کند باید خودت تلاش کنی تا کامل شوی.

کتاب قطعه گمشده -سیلور استاین